فهرست مطالب
انواع بیماری های مقاربتی
بیماری های مقاربتی جزو بیشترین بیماری هایی می باشند که از راه تماس جنسی و بعضی راه های دیگر منتقل می شوند.عامل های به وجود آورنده و علامتهای بیماری های جنسی متفاوت می باشند و گاهی اوقات هم بدون علامت هستند. با شناختن انواع بیماری های مقاربتی در زنان و مردان و همچنین راه های انتقال آن ها می توان از مبتلا شدن به این بیماری ها جلوگیری کرد.
شما در ادامه این مطلب با انواع مختلف بیماری های مقاربتی مربوط به مردان و زنان و راه های منتقل شدن آنها آشنا می شوید و به سلامت جنسی خود بیشتر اهمیت می دهید.
بیماری مقاربتی چیست؟
بیماری های مقاربتی از طیف وسیع و گسترده ای از انواع ویروس ها، انگل ها و باکتری ها به وجود می آیند که بطورعمده از راه تماس جنسی واژینال، سکس دهانی یا سکس مقعدی از شخصی به شخص دیگر انتقال می یابد.
امکان دارد شخصی بطورهمزمان به چندین نوع عفونت مقاربتی مختلف مبتلا باشد و همچنین بطور همزمان چندین نوع عفونت مقاربتی مختلف را به شخص یا اشخاصی دیگر انتقال دهد. وجود داشتن چنین عفونت هایی خطر مبتلا شدن به انواع مختلف دیگر عفونت های مقاربتی را بیشتر میکند. بیماری های آمیزشی بطور غالب بدون علائم می باشند.
علامتهای بیماری های مقاربتی در مردان
در بعضی موارد امکان دارد که بدون بروز و داشتن علائمی به بیماری مقاربتی مبتلا شده باشیم، اما بعضی از بیماری های مقاربتی موجب ایجاد علامتهای واضحی در شخص می شوند. بیشترین علامتهای بیماری های مقاربتی در آقایان عبارتند از:
- ناراحتی یا درد داشتن در هنگام برقراری رابطه جنسی یا دفع کردن ادرار
- برجستگی یا بثورات یا زخم بر روی آلت تناسلی، بیضه ها، باسن، مقعد، ران ها یا دهان
- ترشح یا خونریزی بطورغیر معمول از ناحیه آلت تناسلی
- بیضه های متورم یا دردناک
- علامتهای بیماری های مقاربتی در زنان
همانطور که قبلا گفتیم در بعضی موارد از بیماری های مقاربتی علامتهای زیادی را بروز نمی دهند، اما هنگامی که علائمی را بروز می دهند، این نوع علائم مشترک در خانم ها دیده می شود که این علائم عبارتند از:
- احساس خارش در ناحیه واژن یا اطراف آن
- احساس درد یا ناراحتی هنگام برقراری رابطه جنسی یا دفع کردن ادرار
- ترشح یا خونریزی بصورت غیرمعمول از واژن
- زخم، ایجاد برجستگی یا بثورات در ناحیه واژن، باسن، مقعد، ران ها یا دهان
علامتهای بیماری های مقاربتی در خانم ها امکان دارد از بیماری به بیمار دیگر متفاوت باشد، به همین علت خیلی مهم است که اگر خانم ها هر کدام از علامتهای بالا را مشاهده کنند حتما به دکتر مخصوص زنان مراجعه کرده تا به صورت تخصصی معاینه بشوند.
علت بیماری های مقاربتی (عفونت آمیزشی)
بیماری های مقاربتی در آقایان و خانم ها بطور معمول شامل هر نوع باکتری و عفونت می باشند.
- بیماریهای آمیزشی باکتریایی شامل عفونت کلامیدیایی، سفلیس و سوزاک است.
- بیماریهای آمیزشی ویروسی شامل زگیل های تناسلی، تب خال دستگاه تناسلی (هرپس)، هپاتیت ب و ایدز است.
- تریکومونیازیس هم یک نوع بیماری آمیزشی می باشد که توسط نوعی انگل به وجود می آید. میکروب های عامل بیماری های آمیزشی در خون، مایع منی، ترشحات واژن و حتی گاهی اوقات در بزاق پنهان می شوند.
- بیشترین عامل های منتقل کننده بیماری های آمیزشی، از ارتباط جنسی واژینال، سکس دهانی یا مقعدی منتشر میشوند، ولی بعضی دیگر مثل آنهایی که سبب ایجاد تبخال دستگاه تناسلی (هرپس) و زگیل های تناسلی می شوند، ممکن است از راه تماس پوستی منتشر بشوند.
- احتمال مبتلا شدن به هپاتیت ب، از راه استفاده مشترک از وسایل شخصی مثل مسواک یا تیغ شخصی که آلوده به این ویروس می باشد نیز وجود دارد.
در ادامه مطلب شما با انواع مختلف بیماری های مقاربتی زنان و مردان آشنا می شوید. اگر احتمال میدهید که به یکی از بیماری های آمیزشی ابتلا پیدا کرده اید، میتوانید اول به پزشک عمومی-داخلی، اورولوژیست یا دکتر زنان مراجعه نمایید. پزشک پس از بررسی کردن علائم در صورت لازم شما را به دکتر متخصص بیماری های عفونی ارجاع میدهد.
انواع مختلف بیماری های مقاربتی
در ادامه مطلب با شایع ترین و بیشترین انواع مختلف بیماری های مقاربتی آشنا می شوید:
کلامیدیا
کلامیدیا یک نوع بیماری آمیزشی است که در نتیجه عفونت با کلامیدیا تراکوماتیس به وجود می آید. این نوع بیماری یک عفونت شایع می باشد که می تواند از راه ارتباط جنسی واژینال، مقعدی و سکس دهانی انتقال یابد. همچنین این بیماری می تواند در هنگام زایمان به نوزاد هم منتقل شود.
کلامیدیا بطور معمول هیچ نوع علامتی را به وجود نمی آورد، در صورتی که این بیماری درمان نشود می تواند موجب ناباروری و عوارض دیگر شود. در صورتی که در همان مراحل اولیه برای درمان اقدام شود این بیماری به راحتی درمان می یابد.
شپش ناحیه تناسلی
نوعی دیگر از عامل های به وجود آورنده بیماری های آمیزشی، شپش های ناحیه تناسلی می باشند که بطور معمول به موهای ناحیه تناسلی چسبیده می شوند. با این حالت، حتی بعضی اوقات می توانند موهای ریش، زیربغل، مژه ها یا ابروها و سیبیل را آلوده کنند. این نوع شپش ها بسیار کوچک هستند و دیدنشان با چشم سخت است، ولی در نواحی ایجاد شده در بدن احساس خارش می کنند.
مرحله اول در چرخه زندگی این نوع شپش ها ایجاد تخم شپش است. این مرحله معمولا حدود 6 الی 10 روز طول می کشد. شپش ها پس از تخم ریزی به خرچنگ های خیلی ریزی شباهت پیدا میکنند. آنها برای اینکه زنده بمانند به تغذیه کردن از خون نیاز دارند و حدود 2 تا 3 هفته هم زنده می مانند. شپش های ماده در روزهای آخر زندگی خود تخم های بیشتری را می گذارند و چرخه ی زندگی این نوع شپش ها به همین شکل ادامه دارد.
هپاتیت B
هپاتیت ب یک نوع دیگری از بیماری های جنسی می باشد که قادر است عفونت بلند مدتی را ایجاد کرده و در نهایت موجب آسیب رساندن به کبد شود. زمانی که شخصی به ویروس هپاتیت ب ابتلا پیدا کند، این نوع ویروس می تواند در خون، مایع منی و دیگر مایعات موجود در بدن او باقی بماند.
بیماری هپاتیت ب از روش های زیر انتقال می یابد:
- استفاده کردن از سرنگ های غیر استریل و بدون ضدعفونی برای تزریقات
- ایجاد سوراخ بر روی پوست بدن با وسیله هایی که به این نوع ویروس آلوده هستند
- رابطه جنسی
این نوع بیماری حتی می تواند در طول زمان بارداری یا هنگام زایمان به نوزاد انتقال پیدا کند. پس با این حال می توان با راهنمایی های پزشک از این اتفاق جلوگیری کرد.
تبخال ناحیه تناسلی
ویروس هرپس سیمپلکس یک نوع ویروس شایع می باشد که پوست، ناحیه تناسلی، دهانه رحم و و نیز بعضی از قسمت های دیگر بدن را درگیر میکند.
ویروس هرپس سیمپلکس نوع1: بطور معمول مخاط دهان را آلوده میکند. این نوع ویروس قادر است از راه بزاق یا تماس با زخم های دارای تبخال در اطراف دهان شخصی که درگیر ویروس است، منتقل شود. این ویروس همچنین می تواند در زمان سکس دهانی به ناحیه تناسلی شریک جنسی انتقال پیدا کند.
ویروس هرپس سیمپلکس نوع2: این نوع ویروس بطور معمول ناحیه مقعد، ناحیه تناسلی و دهان را درگیر خود میکند. این نوع از ویروس از راه ارتباط جنسی واژینال، ارتباط جنسی مقعدی و سکس دهانی انتقال می یابد.
بیماری آمیزشی تریکومونیازیس
تریکومونیازیس یا تریش ممکن است هر شخصی را درگیر خود کند، اما علامتهای این بیماری اکثرا در خانم ها ایجاد می شود. تریکوموناس واژینالیس علت ایجاد این نوع بیماری می باشد.
این بیماری آمیزشی در خانم ها در اکثر موارد واژن را درگیر خود میکند، اما عفونت ناشی از این بیماری در آقایان میتواند تا ناحیه مجرای ادراری پیش برود. راه های منتقل شدن این بیماری آمیزشی از طریق هر نوعی از دخول و نیز تماس پیدا کردن واژن با واژن می باشد.
ویروس HIV
ویروس اچ آی وی به سیستم ایمنی بدن آسیب وارد میکند. این نوع ویروس می تواند از راه ارتباط جنسی و بعضی راه های دیگر انتقال یابد. ویروس اچ آی وی، شخص را در مقابل عفونت های خاص دیگر آسیب پذیرتر میکند. افرادی که به ایدز مبتلا هستند در معرض خطر زیاد انتقال دادن انواع مختلف دیگر بیماری های آمیزشی هستند. در صورتی که این بیماری درمان نشود، آسیب پذیر بودن به بقیه عفونت ها شدیدتر می شود و امکان دارد موجب ایجاد عوارضی برای شخص شود که زندگی اش را تهدید کند.
به محض مبتلا شدن شخص به ویروس اچ آی وی، این ویروس در مایعات بدن او مانند خون، مایع منی، مایعات واژن، رکتوم و شیر مادر منتشر می شود. اگر این مایعات از هر روشی به بدن شخص دیگری وارد شود، آن فرد می تواند به ویروس اچ آی وی مبتلا شود. بیماری ایدز از راه ارتباط جنسی، تماس یافتن با زخم های پوستی فرد مبتلا به ایدز، زایمان و شیردهی و استفاده کردن از سرنگ مشترک در تزریقات می تواند به شخص دیگری انتقال یابد.
ویروس پاپیلومای انسانی HPV
ویروس پاپیلومای انسانی، انواعی از ویروس ها می باشند که می توانند پوست و غشاهای مخاطی مثل دهانه رحم، مقعد، دهان و گلو را مورد حمله قرار دهند. این ویروس دارای انواع مختلفی می باشد که برخی از آنها خطر بیشتری نسبت به دیگر انواع این ویروس را دارند.
بسیاری از اشخاصی که به ویروس پاپیلومای انسانی مبتلا هستند، هیچ نوع علامتی را بروز نمیدهند ولی در این وضعیت خطر انتقال یافتن بیماری و حتی پیشرفت کردن آن وجود دارد.
بعضی از انواع مختلف ویروس پاپیلومای انسانی، قادر هستند زگیل تناسلی را به وجود آورند که این نوع از ویروس بطور معمول کم خطر می باشند.
مبتلا شدن به ویروس پاپیلومای انسانی، می تواند خطر مبتلا شدن به سرطان گلو و سرطان دهانه رحم را بیشتر کند.
گال
گال نوعی بیماری پوستی می باشد که مسری است. عامل به وجود آورنده این بیماری نوعی کنه یا مایت است. مبتلا شدن به این نوع بیماری میتواند سبب به وجود آمدن بثورات پوستی مثل جوش در هر ناحیه از بدن شود.
برای اولین بار که کنه مایت به بدن وارد می شود، علامتهای این بیماری بین دو تا شش هفته بعد از آن ظاهر می شود. اگر شخص برای دومین بار با عامل بیماری زا مواجه شود، علامتهای آن می تواند بین یک تا چهار روز بعد از مواجه شدن با عامل بیماری زا به وجود آیند. بیماری گال می تواند حتی قبل از اینکه شخص اطلاع داشته باشد که به آن مبتلا شده است، انتقال پیدا کند.
انتقال یافتن این نوع بیماری بطور معمول از راه تماس پوست به پوست یا استفاده کردن بصورت مشترک از وسیله های شخصی مثل ملافه و حمام صورت میگیرد. پزشک متخصص برای از بین رفتن کنه ها، نوعی کرم های موضعی را تجویز میکند. زمانی که شخص به بیماری گال مبتلا شده است باید از تماس پوست بدن خود با دیگر افراد جلوگیری کند. بعد از ناپدید شدن علامتهای این بیماری، شخص مبتلا باید وسیله های شخصی خود را مانند تمام لباسها و ملافه هایش را ضدعفونی کند.
سیفلیس
بیماری سیفلیس یک نوع عفونت قوی و جدی می باشد که برای پیشگیری از آسیب دائمی و عارضه های طولانی مدت این بیماری، شخصی که مبتلا است باید خیلی سریع تحت درمان و معالجه قرار بگیرد.
روند این نوع بیماری بطور معمول در چهار مرحله اتفاق می افتد: در مرحله اول، شخص ممکن است در ناحیه عفونت که غالبا در اطراف مقعد، دهان یا دستگاه تناسلی است، زخمی به شکل گرد و سفت را مشاهده کند که این علامتها بین سه تا شش هفته طول می کشد.
بعضی اوقات امکان دارد که این نوع زخم ها قابل مشاهده نباشند و بطور مثال در قسمت واژن پنهان باشند، مخصوصا که این زخم ها معمولا بدون درد هستند. باکتری بیماری زا در هر زمانی از دوره های بیماری می تواند انتقال پیدا کند. بیماری سیفلیس همچنین در دوره بارداری می تواند به نوزاد منتقل شود.
سوزاک
سوزاک یک نوع بیماری آمیزشی بصورت شایع است که این بیماری بسیار مسری می باشد و در صورتی که درمان نشود می تواند عارضه های تهدید کننده ای را برای زندگی و سلامت شخص بیمار ایجاد کند.
بیماری سوزاک در حین انجام رابطه واژینال، مقعدی یا دهانی می تواند انتقال یابد. اگر فردی ناحیه آلوده ای از بدن فرد بیمار به سوزاک را لمس کند و پس از آن چشمانش را لمس کند، موجب می شود که به بیماری ورم ملتحمه یا چشم صورتی مبتلا شود.
باکتری موجود در بیماری سوزاک معمولا در نواحی گرم و مرطوب بدن مثل، آلت تناسلی مردانه، واژن، راست روده، چشم و دهان قابل رشد است. این نوع عفونت همچنین هنگام زایمان قابل انتقال از مادر به نوزاد می باشد.
بیماری آمیزشی شانکروئید
شانکروئید یک نوع عفونت باکتریایی کمیاب می باشد که این بیماری فقط از راه ارتباط جنسی قابل انتقال است. شانکروئید در ناحیه دستگاه تناسلی زخم های دردناکی را به وجود می آورد. این بیماری می تواند همچنین احتمال مبتلا شدن به بیماری ایدز را افزایش دهد یا حتی روند درمان را در افراد مبتلا به ایدز سخت کند.
بیماری شانکروئید با تجویز کردن آنتی بیوتیک مناسب و درست قابل درمان است. شخصی که به این بیماری مبتلا باشد، لازم است که به شریک جنسی که در 10 روز گذشته با او ارتباط جنسی داشته درمورد این بیماری اطلاع دهد.
