تأثیر ویژگی‌های اپی‌ژنتیک بر درمان و نتایج سرطان سینه

سرطان سینه چیست ؟

سرطان سینه یک بیماری سرطانی است که در بافت‌های سینه شکل می‌گیرد. سینه‌ها از بافت‌های چربی، بافت‌های توده‌ای و سیستم لوله‌ای (که به عنوان کانال‌های شیری شناخته می‌شوند) تشکیل شده‌اند. سرطان سینه می‌تواند در هر یک از این بافت‌ها شکل گیرد.

انواع مختلف سرطان سینه عبارتند از:

1. سرطان سینه لومینال: این نوع سرطان از بافت‌های لومینال تشکیل شده است. دو زیرگروه لومینال A و لومینال B وجود دارد که به ترتیب به تفاوت در بیان پروگسترون و استروژن و نسبت به سایر مولکول‌ها مربوط می‌شوند.

2. سرطان سینه HER2-مثبت: این نوع سرطان به علت وجود بیش از حد مولکول HER2 (عامل رشد سلول‌های سینه) در سلول‌ها شناخته می‌شود. این نوع سرطان ممکن است به سرعت پیشرفت کند ولی به کمک درمان‌های هدف‌مند بهبود پذیر است.

3. سرطان سینه تریپل منفی (TNBC): در این نوع سرطان، سلول‌های سینه هیچکدام از سه مولکول استروژن، پروگسترون و HER2 را بیان نمی‌کنند. این نوع سرطان معمولاً بسیار خطرناک و سخت درمان است.

4. سرطان سینه هورمونی مثبت: در این نوع سرطان، سلول‌های سینه به استروژن یا پروگسترون پاسخ می‌دهند و از این ها می‌توان برای رشد تغذیه می‌کنند. این نوع سرطان معمولاً به درمان‌های هورمونی به خوبی پاسخ می‌دهد.

تشخیص و درمان سرطان سینه بستگی به نوع، مرحله و ویژگی‌های خاص هر بیمار دارد. این بیماری می‌تواند در همه افراد زن و در برخی موارد کمتر در مردان رخ دهد. انجام بررسی‌های پیشگیرانه و شناخت زمانی مربوطه برای تشخیص زودهنگام و درمان موثر از اهمیت بالایی برخوردار است.

روشهای جلوگیری از سرطان سینه چیست ؟

جلوگیری از سرطان سینه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و انجام تغییرات در سبک زندگی و ایجاد عادات سالم می‌تواند خطر ابتلا به این بیماری را کاهش دهد. به ترتیبی که این تغییرات و روش‌های جلوگیری عبارتند از:

1. انجام تست‌های پیشگیرانه: برای تشخیص زودهنگام و پیشگیری از سرطان سینه، انجام معاینات سالیانه و تست‌های تصویربرداری مانند ماموگرافی و اولتراسونوگرافی بسیار مهم است. این تست‌ها می‌توانند تغییرات زودرس در بافت‌های سینه را تشخیص دهند.

2. حفظ وزن سالم: حفظ وزن سالم و کاهش چاقی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند. چاقی می‌تواند سطوح هورمون‌های استروژن و پروگسترون را افزایش داده و افزایش خطر سرطان سینه را ایجاد کند.

3. فعالیت بدنی منظم: فعالیت بدنی منظم و ورزش‌های هوازی می‌توانند به حفظ سطوح هورمون‌های سالم و کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کنند.

4. تغذیه سالم: مصرف میوه‌ها، سبزیجات، مواد غذایی با فیبر بالا و محدودیت مصرف چربی‌های اشباع شده و غذاهای پرفرآورده می‌تواند به حفظ سلامت و کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

5. محدودیت مصرف الکل: مصرف بیش از حد الکل به افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه مرتبط است. توصیه می‌شود مصرف الکل را محدود کنید یا به صورت معقول از آن استفاده کنید.

6. عدم مصرف ترکیبات ترکیبی هورمونی (HT): درمان‌های هورمونی مثل ترکیبات ترکیبی هورمونی در دوران یائسگی ممکن است خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند. برای کاهش خطر، بهتر است با پزشک خود در مورد انجام این نوع درمان‌ها مشورت کنید.

7. اجتناب از دود کشیدن: مصرف ترکیبات شیمیایی موجود در دخانیات می‌تواند به افزایش خطر ابتلا به سرطان سینه منجر شود. بنابراین، دود کشیدن بهتر است کاملاً اجتناب شود.

8. پیگیری عوامل خوراکی و محیطی: پیگیری عوامل خوراکی و محیطی مثل تماس با مواد شیمیایی ضار و مواد رادیواکتیو می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان سینه کمک کند.

9. مشاوره ژنتیکی: اگر تاریخچه خانوادگی از سرطان سینه وجود دارد، مشاوره ژنتیکی می‌تواند به تشخیص زودهنگام و پیشگیری کمک کند.

همچنین، مهم است به نکات ایمنی در مورد ماموگرافی و تست‌های تشخیصی دقت کنید و در مورد هرگونه تغییرات غیرطبیعی در سینه خود به پزشک خود مشاوره کنید.

علائو سرطان سینه چیست ؟

علایم سرطان سینه می‌توانند شامل تغییر در اندازه و شکل سینه، ترکیبی از درد، خارش، تغییرات در پوست سینه، وجود گرده‌گیری یا تورم در ناحیه زیر بغل، ترشحات غیرعادی از سینه و تغییر در شکل و اندازه پستان‌ها باشند. همچنین تغییرات در پوست سینه، معمولاً به صورت خراش، قرمزی یا لکه‌های غیرمعمول مشاهده می‌شوند. اگر این نشانه‌ها و علایم مشاهده شوند، مشاوره با پزشک تخصصی و انجام تست‌های تشخیصی به منظور تعیین وضعیت سینه و احتمال وجود سرطان سینه بسیار مهم است.

مجموعه‌های اصلاح‌کننده گروهی هیستون

در سرطان‌ پستان ، مجموعه‌های ویژه متیل‌ترانسفرازی مرتبط با هیستون ۳ لیزین ۴ (H3K4) به عنوان مجموعه‌های پروتئینی با نام تجاری set1 (COMPASS) معمولاً با اختلال مواجه می‌شوند. این مجموعه‌ها تحت رهبری شش متیل‌ترانسفراز set1/ mixed lineage leukemia (MLL) وظیفه دارند که سطح متیلاسیون H3K4 را کنترل کنند، که به طور کلی فعال‌سازی نسخه‌نویسی را ترویج می‌دهند.

یک چالش خاص در سرطان‌های پستان موجود است که در آن مجموعه آلفا زیرواحد کاتالیتیک فسفاتیدیل‌اینوزیتول-۴،۵-بیس‌فسفات ۳-کیناز (PIK3CA) در سرطان‌های پستان متحول در سطح هورمونی (HR) ایجاد می‌شود. مطالعات نشان می‌دهد که کیناز AKT فعالیت متیل‌ترانسفراز MLL4/KMT2D را اصلاح می‌کند. فعالیت MLL4 بهبود یافته که ناشی از مهار PI3K است، وضعیت کروماتین باز را پیشرفت می‌دهد و به بیشتر پایتخت‌های مختصّ می‌تواند که به ژنوم متصل شوند.

در عین حال، نقص متیلاسیون نامناسب H3K4 ممکن است باعث تهدید برای تنظیم سلول و ایجاد نتایج ناخواسته در سرطان‌های پستان پیشرفته شود. رفع این ناهنجاری‌ها می‌تواند به کاهش رشد تومورهای پستان مثبت در خصوص هورمون (HR) کمک کند. همزمان، مجموعه‌های تغییرشکل کروماتین SWItch-mating type/Sucrose Non-Fermenting (SWI/SNF) که برای تنظیم بیان ژن، پاسخ آسیب‌های دی‌اکسی‌ریبونوکلئیک (DNA) و تمایز سلولی حیاتی هستند، در سرطان‌های پستان پیشرفته اختلال دارند.

تغییرات در این مجموعه‌ها، به ویژه در پروتئین کمپلکس ARID1A مرتبط با ژن براما-مرتبط ۱ (BRG1)/عامل BAF (BAF)، بیشتر در سرطان‌های پستان انتقالی مشاهده می‌شوند.

بیشتر بخوانید : مزایای مراقبتهای جنسی

آنزیم‌های اسیدهای چرب هیستون

استیله‌سازی هیستون، تحت کنترل آنزیم‌های اسیدهای چرب هیستون (HATs) و به‌کمک آنزیم‌های دئاستیله‌ساز هیستون (HDACs)، یک تغییرات پویا است که بر روی عبارات ژنی تأثیر می‌گذارد. این آنزیم‌های HAT گروه‌های استیل را به دماغه‌های هیستون اضافه می‌کنند، تعامل DNA-هیستون را به‌طور موقت کم می‌کنند و فرآیند ترجمه‌نویسی را فراهم می‌کنند.

در سرطان‌های پستان، استیله‌سازی نامناسب هیستون نقشی در پیشرفت و نتایج درمانی ایفا می‌کند. یک مطالعه در مورد ۸۸۰ سرطان پستان، تغییرات در سطوح استیله‌سازی H4K16 را با پیشرفت بیماری و بقا مرتبط کرد. علاوه بر این، الگوهای استیله‌سازی هیستون می‌تواند بین انواع مختلف سرطان پستان تفاوت‌هایی ایجاد کند. به عنوان مثال، H3K9ac در تومورهای TNBC و HER2-مثبت به نظر می‌رسد متداول باشد، در حالی که H3K27me3 در زیرنوع‌های لومینال معمول است.

برخی از HATها به طور مستقیم بر ویژگی‌های تومور تأثیر می‌گذارند و مطالعات نشان می‌دهد که آنها به عنوان هدف درمانی در سرطان‌های پستان می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند. همچنین در تحول اپیتلیال به مزانکیمیایی (EMT) و پاسخ به آسیب‌های DNA نقش دارند. به عنوان مثال، در تومورهای TNBC، HAT P300/CBP-Associated Factor (PCAF) تأثیری بر تجزیه و تحلیل دماغه تکثیر دارد. پژوهش‌های پیش‌برنامه‌ای به مطالعه مهارکننده‌های HAT پرداخته‌اند، اما کاربردهای بالینی آنها هنوز بیشتر بررسی نشده‌اند. در مقابل، مهار HDAC به مطالعه گسترده‌تری و آزمون‌های بالینی پرداخته شده است.

بیشتر بخوانید : تفاوت تونر و میسلار واتر

HDACها در سرطان پستان

HDACها نقش مهمی در تنظیم ساختار و عملکرد کروماتین از طریق حذف اسیدهای استیله لیزین دارند و اثرات HAT را متعادل می‌کنند. در انسان‌ها، ۱۸ نوع مشخص‌شده از HDAC به چهار دسته بر اساس شباهت‌هایشان با پروتئین‌های مخمر تقسیم‌بندی می‌شوند. کلاس‌های I، II و IV از طریق کاتالیز وابسته به روی کار می‌کنند، در حالی که کلاس III از آنزیم‌های وابسته به نیکوتین‌آمید آدنوزین دی‌نوکلئوتید (NAD) استفاده می‌کند. نقش‌های متنوع سلولی آنها توجه خاصی را جلب کرده‌اند، به ویژه در زمینه سرطان.

به عنوان مثال، HDACهای کلاس‌های I و II ویژگی‌های انکوژنیک دارند، در حالی که کلاس III نقش‌های دوگانه دارد؛ به‌طور همزمان تشویق و سرکوب تومورها. HDAC۱۱، تنها نماینده کلاس IV، به‌طور مشابهی به عنوان یک انکوپروتئین عمل می‌کند. بیان زیاد HDAC، که در سرطان‌ها معمول است، بر پیشرفت و پیش‌آگهی سرطان پستان تأثیر می‌گذارد، اگرچه مکانیزم‌های دقیق هنوز واضح نیست. تفاوت‌ها در اهمیت پیش‌آگهی‌ای آنها ممکن است ناشی از جمعیت بیماران متفاوت، رویکردهای درمانی یا مراحل سرطان باشد.

HDACها در فرآیند EMT در سرطان پستان نقش اساسی دارند. آنها عبارات ژنی را تنظیم می‌کنند و بر تمایز سلولی و نتایج درمان تأثیر می‌گذارند. همچنین، HDACها در تنظیم علامت‌گذاری ER نقش دارند. آنها نقش دوگانه‌ای دارند: راه‌های ER را سرکوب می‌کنند در همان زمان با آنها تعامل دارند.

مقاومت به تاموکسیفن، یکی از درمان‌های پرکاربرد سرطان پستان، در حدود نیمی از تومورهای ER-مثبت رخ می‌دهد، که اشاره به این دارد که هدف‌گیری HDAC می‌تواند این مقاومت را متوقف کند. جنبه مهم دیگر HDACها در مدیریت سرطان مرتبط با مقاومت درمانی است. برخی از سرطان‌ها مقاومت به پرتو از HDACها آمده و این نشان می‌دهد که مهارکننده‌های HDAC می‌توانند کارآیی رادیوتراپی را افزایش دهند.

کلاس‌های I HDAC، به ویژه HDAC۱/۲/۳، برای کاهش علائم استروژن شناخته‌شده‌اند. در نتیجه، مطالعات ممکن است بر این HDACها در سرطان‌های پستان پیشرفته تمرکز داشته باشند. نقش HDAC۵ در مقاومت به تاموکسیفن نشان‌دهنده توسعه مهارکننده‌های کلاس II HDAC است. اثربخشی vorinostat و entinostat در TNBC توسط نتایج آزمایشگاهی تأیید شده است، که برای تحقیقات درون بدنی مورد توجه قرار گرفته است.

تشخیص تداخل بین مکانیسم‌های اپی‌ژنتیک و ژنتیک می‌تواند استراتژی‌های درمانی را بهبود بخشد. مهارکننده‌های دوگانه، مانند fimepinostat، می‌توانند در مقابل مقاومت درمانی موثر باشند.