فهرست مطالب
درمان بیماری های مقاربتی در زنان و مردان
از آنجایی که خیلی از اشخاص در مرحله های اولیه بیماری های آمیزشی یا عفونت های آمیزشی علائم خاصی را تجربه و مشاهده نمیکنند، غربالگری عفونتهای آمیزشی و انجام دادن آزمایش بیماری های آمیزشی در جلوگیری و درمان بیماری های مقاربتی مهم می باشد.
عوارض احتمالی بیماری های آمیزشی بصورت زیر می باشند:
- درد در ناحیه لگن
- مشکلات برای بارداری
- آرتریت
- التهاب در ناحیه چشم
- مشکل ناباروری
- بیماری التهابی در ناحیه لگن
- بیماری قلبی
- بعضی سرطان های خاص مثل سرطان های مربوط به ویروس اچ آی وی، مثل سرطان دهانه رحم و رکتوم
نحوه تشخیص بیماری های آمیزشی در مردان و زنان
در اکثر موارد، پزشکان قادر نیستند که بیماری های مقاربتی را فقط بر اساس علامت های آنها تشخیص دهند. اگر پزشک یا بقیه مرکزهای درمانی به وجود داشتن بیماری های آمیزشی شک کنند، انجام دادن آزمایش های تشخیصی را برای شخص تجویز میکنند.حتی اگر هم علائمی از بیماری را نداشته باشید امکان دارد که مراکز درمانی بر اساس سابقه رابطه های جنسی شما و سلامت جنسی انجام دادن آزمایش مخصوص بیماری های مقاربتی را توصیه کنند.
همان طور که گفته شد، انجام دادن آزمایش غربالگری مخصوص بیماری های مقاربتی به این علت است که بیماری های مقاربتی در خیلی از موارد علامتهای مهم و قابل توجهی را به وجود نمی آورند، اما حتی ممکن است بیماری های مقاربتی که علامتی ندارند بتوانند به راحتی از فردی به فرد دیگر منتقل شده و سبب آسیب رساندن به شخص دیگری شود.
مرکزهای درمانی با استفاده از آزمایش خون یا آزمایش ادرار می توانند اکثر بیماری های آمیزشی را تشخیص دهند. همچنین امکان دارد که نمونه یا سواب تشخیصی از ناحیه دستگاه تناسلی شما گرفته شود. اگر که به زخم یا بثورات پوستی دچار شده باشید، همچنین امکان دارد از آنها نمونه گرفته شود.
آیا انجام دادن تست پاپ اسمیر برای تشخیص بیماری آمیزشی مناسب است؟
باید به این نکته توجه داشته باشید که تست پاپ اسمیر، آزمایشی برای بیماری های مقاربتی نمی باشد. در تست پاپ اسمیر وجود داشتن سلول های پیش سرطانی را در دهانه رحم مورد بررسی قرار می دهد. البته امکان دارد که با آزمایش ویروس پاپیلومای انسانی هم ترکیب شده و بطور همزمان باهم نمونه برداری انجام شود، ولی تست پاپ اسمیر منفی به معنی اینکه شما هیچ نوع بیماری مقاربتی ندارید، نیست. اگر شما از نظر جنسی فعال می باشید بهتر است درباره انجام دادن آزمایش بیماری های مقاربتی از پزشک خود سوال کنید. انجام دادن آزمایش های دوره ای برای مشخص شدن بیماری های مقاربتی مفید و خوب است و انجام این نوع آزمایش ها توصیه می گردد.
آزمایش و تست بیماری های مقاربتی
آزمایش بیماری های آمیزشی و غربالگری جزو روتین آزمایش های معمول و استاندارد برای بیماری های زنان نمی باشد، پس باید شما درباره سلامتی جنسی خود فعال بوده و همچنین از پزشک خود بخواهید که برای شما آزمایش بیماری های آمیزشی را تجویز کند.
هیچ نقشه و برنامه استانداردی برای بیماری های آمیزشی وجود ندارد، پس صریح و صادقانه با پزشک خود درباره عامل های خطری که با آن روبرو هستید صحبت کنید و درباره بیماری هایی که احتمال میدهید در معرض آنها قرار گرفتید بطور روشن و صریح مشورت کنید.همه بیماری های آمیزشی که میتواند برای آقایان و خانم ها ایجاد شود، میتواند در هر دو جنسیت قابل بررسی قرار گیرد، ولی ویروس پاپیلومای انسانی فقط برای خانم ها میتواند قابل غربالگری باشد.
تشخیص دادن افتراقی عفونت آمیزشی
گاهی اوقات علامتهایی ایجاد میشوند که مشابه علائم بیماری های مقاربتی هستند، درصورتیکه ممکن است این علامتها بر اثر عامل دیگری به وجود آمده اند. بطور مثال، احساس خارش در ناحیه دستگاه تناسلی می تواند بر اثر یائسگی، گال، شپش تناسلی، عامل های تحریک کننده یا عفونت قارچ مخمری به وجود بیاید.
زخم یا توده در قسمت تناسلی امکان دارد به علت وجود داشتن فولیکول موی آلوده یا کیست غده بارتولین در خانم ها باشد. اگر شما این علامتها یا دیگر علامتهای بیماری های آمیزشی را دارید و رابطه جنسی حفاظت نشده یا رفتارهای پرخطر دیگری را هم انجام داده اید، بهتر است که از پزشک خود بخواهید برای شما آزمایش بیماری مقاربتی را تجویز کند. جواب منفی آزمایش هم به شما آرمش خاطر می بخشد و اینکه شما را در رسیدن به تشخیص دادن درست و صحیح بیماری کمک میکند و نیز یک جواب مثبت آزمایش شما را کمک میکند تا خیلی سریع تر خود را درمان کرده و از شیوع عفونت به شریک جنسی خود پیشگیری کنید. چکاپ های معمول بانوان، خیلی از بیماری های آمیزشی را نشان نمیدهد. در صورتی که زندگی فعال جنسی دارید از پزشک خود درخواست کنید که آزمایش های تشخیصی بصورت دوره ای را برای شما تجویز کند.
جلوگیری از بیماری های جنسی در آقایان و خانم ها
برای پیشگیری کردن یا کاهش دادن خطر ابتلا یافتن به بیماری های آمیزشی یا عفونت های جنسی چندین روش وجود دارد. بهترین و تاثیرگذارترین روش پیشگیری از مبتلا شدن به بیماری های آمیزشی، نداشتن ارتباط جنسی است. در ادامه مطلب به چندین روش برای پیشگیری از ابتلا به بیماری های مقاربتی اشاره میکنیم:
پرهیز کردن از رابطه های جنسی پر خطر
راه و روش قابل اطمینان دیگری که برای جلوگیری کردن از بیماری های آمیزشی وجود دارد، ماندن در یک ارتباط به مدت طولانی با یک شریک جنسی می باشد، به صورتی که هر دو شخص به هم متعد و غیر آلوده باشند.
صبوری کنید و آزمایش بدهید
تا زمانی که هر دو شخص در یک رابطه ی تازه از نظر بیماری های آمیزشی تحت آزمایش قرار نگرفته باشند، بهتر است که از سکس مقعدی و رابطه واژینال خودداری کنند. خطر سکس دهانی کمتر است ولی برای جلوگیری از تماس یافتن مستقیم غشای مخاطی دهان با ناحیه دستگاه تناسلی، بهتر است از کاندوم دهانی یا کاندوم لاتکس استفاده شود.
واکسن بزنید
واکسیناسیون بصورت زود هنگام و قبل از برقراری رابطه جنسی موجب پیشگیری از انواع مختلف بیماری های آمیزشی می شود. واکسن های برای پیشگیری از هپاتیت آ، هپاتیت ب و ویروس پاپیلومای انسانی در دسترس می باشند.
واکسن ویروس پاپیلومای انسانی
مرکزهای کنترل و پیشگیری بیماری های کشور آمریکا توصیه میکنند که پسران و دختران از سن 11 تا 12 سالگی واکسن ویروس پاپیلومای انسانی را دریافت کنند. این نوع واکسن باید در چند دوز دریافت شود و دوره واکسیناسیون تا سن 26 سالگی تکمیل می شود. گاهی اوقات اشخاص بزرگسالی که در سنین پایین این نوع واکسن را دریافت نکرده اند، می توانند در سنین بالاتر و با مشاوره پزشک واکسن را دریافت کنند، اما بطور معمول واکسیناسیون در سنین بالا چون که فعالیت های جنسی شروع شده، شانس موفقیت کمی دارند، زیرا احتمال دارد که شخص از قبل به ویروس آلوده شده باشد.
واکسن هپاتیت B
واکسن هپاتیت ب بطور معمول به نوزادان تزریق می شود و واکسن هپاتیت آ برای کودکان 1 ساله توصیه می شود. هر دو نوع واکسن برای اشخاصی که قبلا ایمن نشده و نیز برای اشخاصی که احتمال دارد بیشتر مورد خطر مبتلا شدن به عفونت باشند، مثل مردانی که با هم جنس خود ارتباط جنسی برقرار میکنند و اشخاصی که مواد مخدر تزریق میکنند، توصیه می شود.
کاندوم استفاده کنید
بصورت مداوم و درست از کاندوم و سدهای دندانی استفاده کنید. برای هر نوع ارتباط جنسی چه از طریق واژن یا مقعد یا از طریق دهان، از سد دندانی یا کاندوم لاتکس استفاده کنید. هیچ وقت و به هیچ وجه از روان کننده های روغنی مثل ژل های تولید شده از ماده های شیمیایی به همراه سد دندان یا کاندوم لاتکس استفاده نکنید.
استفاده کردن از کاندوم های تولید شده از غشاهای طبیعی توصیه نمی شوند چون که در پیشگیری از بیماری های آمیزشی موثر نمی باشند. به یاد داشته باشید با اینکه استفاده از کاندوم خطرات مبتلا شدن به بیماری های جنسی در مردان و زنان را کم می کند، اما در مقابل بیماری های مقاربتی که زخم باز به وجود می آورند مثل، ویروس پاپیلومای انسانی یا تب خال ناحیه تناسلی حفاظت کمتری را ایجاد میکند. همینطور راه های پیشگیری از بارداری غیر حفاظت شده مثل، قرص های جلوگیری از بارداری (داروهای ضد حامگی بصورت خوراکی) یا دستگاه های داخل رحمی هیچ نوع محافظتی را در برابر مبتلا شدن به بیماری های آمیزشی ایجاد نمی کنند.
صحبت و گفتگو کردن قبل از برقراری رابطه جنسی
قبل از برقراری هر نوع تماس و ارتباط جنسی، درباره انجام دادن رابطه جنسی مطمئن و ایمن با شریک جنسی خود حرف بزنید و درباره فعالیت هایی که با انجام آنها مخالف یا موافق هستید به توافق برسید.
از مصرف و استفاده کردن مواد مخدر و الکل خودداری کنید
زمانی که تحت تاثیر مشروبات الکلی یا مواد مخدر هستید، احتمال انجام دادن روابط جنسی پر خطر زیاد می شود.
ختنه شدن آقایان
شواهد و مطالعاتی وجود دارد که ثابت میکند ختنه مردان می تواند خطر مبتلا شدن آنها را به بیماری های آمیزشی و حتی بیماری ایدز کاهش دهد. همچنین احتمال دارد که ختنه، شانس منتقل شدن این بیماری را به دیگران تا حدودی هم کم می کند. ولی باید به این نکته هم دقت کرد که ختنه شدن مردان به هیچ عنوان به معنی نیاز نداشتن به مراقبت های بهداشتی دیگر نمی باشد و ختنه نمی تواند شخص را در مقابل مبتلا شدن به بیماری های مقاربتی محافظت کند.
درمان بیماری های آمیزشی
روش های درمانی توصیه شده و کاربردی برای بیماری های آمیزشی بر اساس نوع بیماری شما تفاوت دارد. درمان شدن بصورت کامل شما و شریک جنسی تان، قبل از آغاز دوباره هر نوع فعالیت جنسی دارای اهمیت بسیاری است. در صورت درمان نشدن، دائما و مداوم بیماری را بین خود و شریک جنسی تان منتقل میکنید.
درمان کردن بیماری های آمیزشی ویروسی
بیماری های آمیزشی ویروسی قابل درمان با انواع آنتی بیوتیک ها نیستند. بیشترعفونت های ویروسی هیچ راه درمانی ندارند، ولی بعضی از آنها با گذشت زمان می توانند خود به خود برطرف شوند و نیز در موارد بسیاری، داروهای تجویز شده برای کم کردن خطر انتقال و تسکین دادن علائم بیماری در اختیار بیمار قرار گرفته می شوند.
بطور مثال، انواع داروهایی برای کاهش دادن بروزهای تب خال وجود دارند. همچنین بعضی از روش های درمانی می توانند از پیشرفت کردن ویروس ایدز جلوگیری کرده و خطر منتقل شدن ایدز از فرد مبتلا به فرد دیگر را کم کند.
درمان کردن بیماری های آمیزشی باکتریایی
آنتی بیوتیک ها بطور معمول می توانند به راحتی عفونت های بیماری مقاربتی باکتریایی را درمان کنند. نکته مهم که باید به آن توجه کرد این است که طبق تجویز پزشک و به موقع آنتی بیوتیک های خود را مصرف کنید، حتی اگر قبل از تمام شدن مصرف آنتی بیوتیک ها احساس میکنید بهتر شده اید به مصرف کردن آنها ادامه دهید. بعد از اتمام مصرف داروها در صورتی که بیماری برطرف نشده یا علائم آن بازگشتند حتما به پزشک معالج خود اطلاع دهید.